ଜ୍ଞାନ ଉପରେ ଗର୍ବ କରୁଥିଲା ପଣ୍ଡିତ, ଯେତବେଳେ ମୂର୍ଖ ନାବିକ ସହିତ ହେଲା ସାମ୍ନା ତ…

ଜଣେ ପଣ୍ଡିତକୁ ନିଜର ଜ୍ଞାନ ଉପରେ ବହୁତ ଗର୍ବ କରୁଥିଲା ଏବଂ ସେ ପଣ୍ଡିତ ଯୁଆଡେ ବି ଯାଉଥିଲା ସେଠାରେ ନିଜର ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥିଲା ଏବଂ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରାକାର ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରି ତାଙ୍କୁ ଛୋଟ ମେହେସୁଷ କରାଉଥିଲା । ପଣ୍ଡିତର ଏହି ଅଭ୍ଯାସ ପାଇଁ ସମସ୍ତେ ଚିନ୍ତାରେ ରହୁଥିଲେ କାରଣ ଏହି ପଣ୍ଡିତ ଲୋକମାନଙ୍କର ବେଇଜତ କରିବାର କୌଣସି ବି ମଉକା ଛାଡୁ ନଥିଲା । ଗୋଟେ ଦିନ ଏହି ପଣ୍ଡିତକୁ କୌଣସି କାମ ପାଇଁ ଅନ୍ୟ ଗାଁକୁ ଯିବାକୁ ପଡିଥିଲା ଏବଂ ଏହି ଗଙ୍ଗା ନଦୀ ସେପଟେ ଅବସ୍ଥିତ ଅଛି ।

ଏହି ପଣ୍ଡିତ ଗଙ୍ଗା ନଦୀ କୂଳରେ ଥିବା ଏକ ଡଙ୍ଗାରେ ବସିଗଲା ଏବଂ ନାଉରିଆକୁ ନଦୀ ସେପଟକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ କହିଲା ।

ପଣ୍ଡିତର ଆଦେଶ ମିଳିଲା ପରେ ନାଉରିଆ ଡଙ୍ଗାକୁ ନେଇ ନଦୀର ଆର ପଟକୁ ଯିବା ପାଇଁ ବାହାରିଲା । କିଛି ସମୟ ପରେ ଏହି ଗର୍ବୀ ପଣ୍ଡିତ ନାଉରିଆକୁ କହିଲା ,କଣ ତୁମକୁ ଆମର ଶାସ୍ତ୍ର ଜ୍ଞାନ ଅଛି ?ନାଉରିଆ କହିଲା ନା ପଣ୍ଡିତ ମହାଶଯ ମତେ ଶାସ୍ତ୍ର ବିଷୟରେ କିଛି ବି ଜଣା ନାହିଁ । ଏହା ଶୁଣି ପଣ୍ଡିତ କହିଲା ‘ତୁମର ପାପ ଭରା ଜୀବନ ପାଣିରେ ବୁଡି ଗଲା’ ।

ପୁଣି ପଣ୍ଡିତ ପଚାରିଲା କି ତମକୁ ଗ୍ରନ୍ଥ ବିଷୟରେ କିଛି ଜଣା ଅଚଚି ?କଣ ତୁମେ କହିପାରିବ ମହାଭାରତ କିଏ ଲେଖିଥିଲେ ?ପଣ୍ଡିତର କଥା ଶୁଣି ନାଉରିଆ କହିଲା ନା ଗ୍ରନ୍ଥ ବିଷୟରେ ମୋ ଅଧିକ ଜଣା ନାହିଁ । ଏହା ଶୁଣି ପଣ୍ଡିତ କହିଲା ତୁମର ତ ଅଧା ଜୀବନ ପାଣିରେ ବୁଡିଗଲା ।

ସେହି ଗର୍ବୀ ପଣ୍ଡିତ ନାଉରିଆକୁ ବେଇଜିତ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା । ସେଠାର କିଛି ସମୟ ପରେ ଗଙ୍ଗା ନଦୀରେ ଲହରୀ ଉଠିବାକୁ ଲାଗିଲା । ସେତବେଳେ ନାଉରିଆ ପଣ୍ଡିତକୁ କହିଲା କି ପଣ୍ଡିତ ମହାଶଯ ଲାଗୁଛି ତୋଫାନ ଆସୁଛି ଏବଂ ଏହି ଡଙ୍ଗା ବୁଡିଯାଇ ପାରେ । କଣ ଆପଣଙ୍କୁ ପହଁରା ଆସେ ?ପଣ୍ଡିତ ଡରି ଯାଇ କହିଲା ନା ମତେ ପହଁରା ଆସେ ନାହିଁ । ପଣ୍ଡିତର ଏହି କଥାଶୁଣି ନାଉରିଆ କହିଲା ,ପଣ୍ଡିତ ମହାଶଯ ତୁମେ ବୁଝିଯାନ୍ତୁ କି ତୁମର ସାରା ଜୀବନ ଏହି ପାଣିରେ ବୁଡିଗଲା ।

କିଛି ସମୟ ପରେ ଜୋର ପବନ ହେବାରୁ ଡଙ୍ଗା ଓଲଟି ପଡିଲା । ନାଉରିଆକୁ ପହଁରା ଜଣାଥିବାରୁ ସେ ପହଁରି ନଦୀ କୁଳକୁ ଚାଲିଗଲା ଯେତବେଳେ କି ପଣ୍ଡିତ ପାଣିରେ ବୁଡିଗଲା । ମଣିଷକୁ କେବେବି ନିଜର ଜ୍ଞାନକୁ ନେଇ ଗର୍ବ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ।

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *